Od wydania ostatniego numeru Magazynu nie powinniśmy mieć nic do powiedzenia o przebiegu projektu reintrodukcji popielic w lasach Polski Zachodniej, oprócz „przygotowujemy się do rozpoczęcia nowego sezonu.” Wszak na początku kwietnia, kiedy pisane są te słowa, popielice powinny smacznie hibernować w podziemnych norkach. Tymczasem anomalie pogodowe (najpierw do końca stycznia łagodna jesienna aura, a w lutym mróz sięgający -15 stopni), w połączeniu ze stałym dostępem do jedzenia, spowodowały, że część naszych podopiecznych – młodych popielic urodzonych w zeszłym roku w wolierach – nie zasnęła... Przyznacie sami, Drodzy Czytelnicy, że to jeszcze jeden dowód na nietypowy przebieg tegorocznej zimy.
Mirosław Jurczyszyn
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Radosław Dzięciołowski
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Często zastanawiamy się, w jaki sposób gromadzić notatki z obserwacji przyrodniczych, żeby później bez problemu odnaleźć interesujące nas informacje. Najczęściej przechowujemy je w niezliczonych notatnikach, co nie sprzyja szybkiemu ich wyszukiwaniu. Pomocnym rozwiązaniem może być Polska Kartoteka Przyrodnicza, która dzięki wielu zaawansowanym opcjom ma m.in. możliwość wyszukiwania i segregowania potrzebnych informacji.
Kartoteka została założona w 2007 roku przez Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian”, a od 2012 roku jej partnerem jest Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”. Od początku swojego istnienia Kartoteka szybko się rozwijała. Obecnie ma ponad 200 aktywnych użytkowników, którzy zarejestrowali dotąd ponad 40 tys. obserwacji. Najczęściej są to stwierdzenia ornitologiczne, jednak można również udostępniać dane dotyczące innych grup zwierząt, a także roślin i siedlisk.
Korzystanie z Kartoteki jest niezwykle proste i nie powinno nikomu sprawiać większych problemów. Każda wpisana przez nas obserwacja jest weryfikowana przez administratorów (specjalistów z różnych dziedzin) i dopiero po zatwierdzeniu trafia do Kartoteki. Swoje obserwacje można udostępniać pozostałym użytkownikom Kartoteki, ale można również skorzystać z funkcji nieupubliczniania ich. Dodatkowo istnieje możliwość nanoszenia obserwacji na mapę i wgrywania zdjęć dokumentacyjnych.
Zachęcamy wszystkich miłośników przyrody do korzystania z tej internetowej bazy danych, której zadaniem jest gromadzenie i udostępnianie informacji przyrodniczych. Aby wprowadzić własne obserwacje wystarczy się tylko zarejestrować.
Więcej informacji o Polskiej Kartotece Przyrodniczej oraz możliwość rejestracji znajduje się na stronie internetowej: www.kartoteka-przyrodnicza.pl.
Marek Maluśkiewicz
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Nadnoteckie Koło PTOP „Salamandra”
Eksperci z większości państw europejskich oraz kilkunastu krajów Afryki i Azji dyskutowali w Irlandii, jak rozwój wiedzy i zmiany we współczesnym świecie powinny się przełożyć na współczesne podejście do ochrony nietoperzy.
W dniach 15–17 maja 2012 r. w Dublinie odbyło się kolejne spotkanie Komitetu Doradczego EUROBATS. Jak co roku chiropterolodzy pracowali głównie w grupach roboczych, zajmujących się różnymi aspektami ochrony latających ssaków. Szczególnie dużym zainteresowaniem cieszyły się obrady grupy „Nietoperze i Turbiny Wiatrowe”, która planuje znaczącą aktualizację europejskich wytycznych dotyczących zasad wykonywania oceny oddziaływania elektrowni wiatrowych na te zwierzęta. Jednak inne grupy też pracowały intensywnie – np. nareszcie konkretne kształty przyjmują prace nad wytycznymi dotyczącymi ochrony nietoperzy przed zagrożeniami powodowanymi przez ruch kołowy.
Ważnym punktem obrad był raport prof. Paula Racey'a dotyczący aktualnego stanu wiedzy o tak zwanym Syndromie Białego Nosa – groźnej chorobie, która zabiła do dziś co najmniej sześć milionów nietoperzy w Ameryce Północnej. Do tej pory występowanie choroby potwierdzono w dziesięciu krajach Europy (w tym w Polsce), a z kolejnych czterech pochodzą zdjęcia, wskazujące, że i tam ona występuje. Z wysokim prawdopodobieństwem potwierdzono, że choroba ta pochodzi z Europy, a do Ameryki została zawleczona – np. na butach ludzi zwiedzających jaskinie.
W przypadku większości krajów do składu Komitetu delegowani są eksperci, reprezentujący organy naukowe doradzające w sprawie ochrony nietoperzy (w Polsce jest to Państwowa Rada Ochrony Przyrody). Jednak w tym roku nasz kraj oficjalnie reprezentował jedynie pracownik Ministerstwa Środowiska. W pracach Komitetu biorą udział także specjaliści z krajowych i międzynarodowych organizacji pozarządowych. Jako przedstawiciel „Salamandry” i ekspert zaproszony przez Sekretariat, w obradach uczestniczył także dr Andrzej Kepel, pracujący m.in. w grupach roboczych ds. zastępczych schronień nietoperzy oraz wpływu na nietoperze elektrowni wiatrowych i infrastruktury drogowej.
Andrzej Kepel
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
W styczniu 2012 roku rozpoczął się kolejny (czwarty) etap Programu „SUSEŁ”. Dzięki wsparciu Unii Europejskiej ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, przez następne trzy lata będziemy mogli realizować działania mające na celu utrzymanie uzyskanych efektów i dalszą odbudowę populacji susła moręgowanego w Polsce. Wśród planowanych działań jest m.in.: utworzenie czwartego stanowiska, montaż tablic informacyjnych dotyczących programu, sprowadzenie do Polski kolejnych susłów z populacji źródłowych, wiosenny i letni monitoring istniejących stanowisk. Wolontariuszy zachęcamy do śledzenia na bieżąco naszej strony, na której będą się pojawiać informacje o wyjazdach terenowych.
Julia Kończak
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Wielkopolska należy do regionów, w których ruch ornitologiczny jest stosunkowo prężny i szybko się rozwija. Przez kilka lat wśród działających tu przyrodników trwała dyskusja na temat konieczności stworzenia czasopisma regionalnego, które aktywizowałoby i skupiało wielkopolskich ornitologów oraz sympatyków ptaków. Analogiczne czasopisma wydawane są w innych regionach Polski. PTOP „Salamandra” postanowiło wypełnić tę lukę i od 2012 roku zacząć wydawać naukowy rocznik ornitologiczny. Publikowane będą w nim recenzowane artykuły, notatki, raporty i sprawozdania dotyczące awifauny tej części kraju. W skład zespołu redakcyjnego wchodzą aktywnie działający ornitolodzy, skupieni zarówno wokół naszego Towarzystwa, jak i poznańskich uczelni wyższych – Uniwersytetu im. A. Mickiewicza oraz Uniwersytetu Przyrodniczego. Czasopismo będzie bezpłatnie rozprowadzane (wysyłka na koszt zamawiającego) wśród ornitologów i miłośników ptaków. Pierwszy zeszyt ukazał się w czerwcu.
Przemysław Wylegała
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.