Ptaki niebieskie, niebieskie ptaki...

Wejrzyjcie na ptaki niebieskie,
że nie sieją, ani żną, ani zbierają do spichlerzy,
a Ojciec wasz niebieski żywi je.
Ewangelia wg św. Mateusza 6, 26

Nie sieją, ani żną, a Ojciec je żywi...

Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one...? Ważniejsi niż ptaki niebieskie, które choć same nie troszczą się o plon, to znajdują pokarm, którym Ojciec je karmi. Zadziwiające jest, że w naszym języku z tej ważnej biblijnej opowieści o ufności Bogu, zawierzeniu mu swojego życia, odwróceniu się od doczesności, a zwróceniu ku duchowości, do dziś przetrwała jedynie metafora lekkomyślności, beztroski i próżności. W naszej kulturze, tak czujnej na nauki płynące z Ewangelii, niebieskie ptaki wymknęły się katechezie i odleciały w stronę gaju, w którym dojrzewają jedynie niebieskie migdały. Niebieskie ptaki... Pod tym barwnym skądinąd eufemizmem kryje się dziś określenie jednej z najpodlejszych ludzkich postaw – darmozjada, lekkoducha, próżniaka, żyjącego cudzym kosztem nieroba. To jedna z najgorszych obelg. Czyż nie wiedzą o tym nawet dzieci...?

Więcej w drukowanym wydaniu SALAMANDRY...

Witold Muchowski
imionaptakow.com