W lasach środkowej Syberii

Widok z helikoptera: nieprzerwana tajga popożarowa urozmaicona tylko jeziorami, płatami torfowisk i rzeczkami. Dominującym jej głosem jest dudniące dzień i noc pohukiwanie kukułki wschodniej (Cuculus saturatus), czasem wspomagane przez rzadszą tam kukułkę zwyczajną (C. canorus)
Fot. Ludwik Tomiałojć

Chcąc wyrobić sobie pojęcie o tym, jak mogły wyglądać lasy europejskie przed ich przeobrażeniem, warto wybrać się tam, gdzie wpływ człowieka jest tylko śladowy. Możliwość tę oferuje syberyjski region, Kraj Krasnojarski, ciągnący się od środkowoazjatyckich stepów na południu po Ocean Lodowaty. „Kręgosłupem” i szlakiem transportowym tego obszaru jest największa rzeka syberyjska – Jenisej. W środkowym biegu jej szerokość sięga trzech, na północy zaś dziesięciu kilometrów, a wahania poziomu wód dochodzą do czternastu metrów. Szczególną grozę budzi podczas wiosennego spływu wód – północne odcinki nadal są skute lodem, blokując przepływ wód nadciągających z południowych partii dorzecza.

Więcej w drukowanym wydaniu SALAMANDRY...

prof. em. Ludwik Tomiałojć
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Muzeum Przyrodnicze Uniwersytetu Wrocławskiego